Naar De Plantage

Afgelopen weekend zijn we lekker een weekend weg gegaan, naar De Plantage. Dit is een vrij luxe resort op een voormalige katoen en cacao plantage in Commewijne, slechts 24 km rijden van Paramaribo.
Er zijn acht luxe huisjes, twee zwembaden en een jacuzzi, een restaurant en een privé bos om in te wandelen. Wij hadden de luxe dat we de enige gasten waren, dus we hadden het rijk alleen! We hebben voornamelijk gerelaxed zoals dat in Suriname hoort. Dat wil zeggen veel in het zwembad, in de hangmat liggen en lekker eten en drinken. Op zaterdagochtend hebben we onder begeleiding van de Pieter (één van de eigenaren) een wandeling door het bos gemaakt. Hij vertelde over alle bomen in het bos en de fruitbomen op het erf. De wandeling eindigde bij een uitkijktoren in het bos van 15 meter hoog. Op die hoogte sta je als het ware tussen de boomtoppen. We hebben veel bijzondere vogels gehoord en gezien, zoals de banabeki, en zelfs nog apen (monki monki, kes kesi en een witkop saki). Verder hebben we voornamelijk veel muggen gezien. Het enige minpuntje van de trip…
Het is ongelooflijk dat je niet ver van de hoofdweg hoeft af te gaan om het gevoel te krijgen dat je midden in de natuur zit. Het was een heerlijk relaxed weekend.

Voor foto's van De Plantage:
http://picasaweb.google.com/PMAvanHaaren/DePlantage?authkey=Gv1sRgCJfb3Yb1zc2QmAE&feat=directlink

Regen in Par'bo

Het zou – sinds onze komst eind juli – weliswaar het einde van de regentijd zijn in Suriname, maar sindsdien heeft het nog vaak geregend. Meestal is dit eind van de middag / begin van de avond. En als het hier regent, dan gaat het ook echt enorm tekeer, soms met flinke onweer. Er valt in korte tijd zoveel water, dat de straten blank komen staan en op sommige plaatsen de huizen onderlopen. Het weerhoudt de Surinamers er overigens niet van om gewoon op pad te gaan met de auto of de brommer.

Bigi Bergi

Afgelopen weekend was mijn eerste sportieve wapenfeit in Suriname.
Dit weekend 4-5 sept was de Bigi Bergi (ofwel ‘Grote Berg’) Wielertour in Suriname. De tour bestaat uit 4 etappes voor de wedstrijdrenners: 1e etappe 70km (Paranam-Brownsweg), 2e etappe 90km (Brownsweg-Paranam), 3e etappe 10km tijdrit (Paramaribo), 4e etappe 90km (Paramaribo). Maar men kon ook alleen de laatste etappe starten en dat leek mij al wel meer dan genoeg. Ik mocht starten in de categorie Masters (ofwel de oudjes, vanaf 35 jaar). In totaal waren er zo’n 50 deelnemers aan de start, de meesten uit Suriname en Frans-Guyana.
De start was om 14.30u, dus ongeveer op het heetste moment van de dag (35+ graden). Handig gekozen!
De start en finish was op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo. Het was goed gesponsord en zowaar heel serieus georganiseerd. Er was een hoop politie bij betrokken om de wegen af te zetten. Onderweg volgauto’s met drank en reservewielen, camerawagens en een motor van de wedstrijdleiding om de tijdsverschillen door te geven. Bij start en finish had men een grote opblaasboog, er waren wat (opblaas)tentjes met muziek, drank en ijs, en kraampjes van de sponsors. Helaas viel vlak voor de start de stroom uit, waardoor de boog midden op de weg kwam te liggen en al het verkeer vast stond. Slechts een half uur te laat konden we dan echt van start.
De race verliep zeer chaotisch, er werd voortdurend gedemareerd en weer bijgehaald, veel gepraat en gezwaaid onderweg (ploegentactiek?), dan weer hard dan weer een stuk langzamer gefietst. Het was erg grappig en prima vol te houden in dat tempo.
En dan nu het resultaat: ik werd zowaar meteen 3e bij de masters, met bijbehorende prijs van dien! Dus ’s avonds ook nog naar de prijsuitreiking om mijn ‘bokaal’ in ontvangst te nemen.
En ’s avonds was er een uitgebreid verslag van de hele wielertour op TV in het programma “Start & Finish” (het Surinaamse sportjournaal), met beelden (ik was vaak in beeld) en alle prijswinnaars werden met naam en toenaam genoemd. Haha, meteen al op de Surinaamse televisie! Linda en ik hebben er erg om moeten lachen.
Paul

Eindelijk.....

…zijn onze verscheepte spullen aangekomen (ze waren al 2,5 week in Suriname, maar door alle toestanden met inklaringen en douane is alles pas afgelopen vrijdag bij ons thuis bezorgd)
…kunnen we nu alles uitpakken en echt gaan inrichten
…kunnen we weer in ons eigen bed slapen (heerlijk!)
…kan Pepijn ’s nachts weer in zijn eigen ledikantje slapen (die merkt geen verschil, slaapt nog steeds als een roos)
…en overdag in zijn eigen hangmatje
…hoeft Pepijn niet meer in een mini-teiltje gewassen te worden
…kan Paul weer op de fiets naar het werk (slechts 1,8 km)
…hebben we weer lekkere versgemalen koffie
…kan Linda weer gaan hardlopen
…hebben we de rest van alle spullen weer, inclusief onze eigen computer…

….nu alleen nog wachten op de internet-aansluiting (tot over 3 maanden, met dank aan Telesur)….