Appartement te koop!

Royaal, bijzonder sfeervol en verbouwd (met authentieke details) 3-kamerappartement van ca. 82 m² op de derde en gedeeltelijk vierde verdieping te koop aan de Vrolikstraat in Amsterdam. Het appartement is op een goede locatie gelegen in de Oosterparkbuurt.

Indeling: entree/hal met meterkast en c.v.-kast, woonkamer en-suite met glas in lood deuren en kasten, met zijkamer en voorzien van een mooie eikenhouten parketvloer. Vanuit de achterkamer zijn er openslaande deuren naar een diep balkon op het zuiden met vrij uitzicht en aan de voorzijde bevindt zich een klein balkon op het noorden. In de zijkamer treft u de trap aan naar de slaapkamer op de zolderverdieping. Alle ruimten zijn bijna 3 meter hoog. De keuken geeft ook toegang tot het balkon en is voorzien van een gaskookplaat, oven en afzuigkap. De fraai vernieuwde badkamer is v.v. een douchecabine, wastafelmeubel, toilet en handdoekradiator. Op de zolderverdieping bevindt zich een zeer royale slaapkamer met dakkapel en wastafel.

De woning ligt om de hoek van het Beukenplein en het Oosterpark en op steenworp afstand van de Weesperzijde. Alle voorzieningen, zoals winkels, restaurants, openbaar vervoer, scholen en uitvalswegen liggen binnen handbereik.

• Bouwjaar ca. 1905.
• Het appartement is voorzien van centrale verwarming (gas) en warm water middels een c.v.-combiketel (2003).
• De woning is vrijwel geheel voorzien van isolerende beglazing.
• Eigen grond.
• Op de woonverdieping en de slaapkamer zijn de vloeren en plafond geïsoleerd.
• Bij overdracht vóór 1 juli 2012 bedraagt de overdrachtsbelasting slechts 2% in plaats van 6%.

Het appartement maakt deel uit van de Vereniging van Eigenaren Vrolikstraat 54 en bestaat uit 4 leden. Het administratieve wordt in eigen beheer gevoerd en de relevante stukken zijn digitaal beschikbaar.
De servicekosten bedragen € 50,- per maand. Recent zijn de balkons aan de achterzijde vervangen (2006), het dak en de schoorsteen gerenoveerd en is het dak tevens geïsoleerd (2008).

Kijk voor de foto's en de plattegrond op Funda.

Caribische vakantie III: Barbados

We zijn weliswaar alweer een week in Nederland, maar hierbij toch nog een korte impressie van ons weekje op Barbados. Barbados is maar een klein eilandje, maar erg ontwikkeld en volledig gericht op het toerisme. Een en al grote, luxe hotels en all-inclusive resorts langs de kust. Op zich ook niet vreemd met al die prachtige witte stranden en helder blauwe zee. Het is allemaal wel stijlvol en chique. Verder ademt Barbados nog een beetje de oude Engelse sfeer, er zijn nog oude landhuizen die je kunt bezoeken en ook het landschap doet af en toe Brits aan.

Wij hadden een mooi appartement aan zee, aan de Caribische kant, waar de zee veel rustiger is dan aan de Atlantische kant en je dus ook gewoon kunt zwemmen.
We hebben enkele uitstapjes gemaakt, o.a. naar de Barbados Wildlife Reserve, een prachtige dierentuin met als hoogtepunt een groep Green Monkeys.


Ook zijn we naar St. Nicholas Abbey geweest, een oude suikerriet plantage waar nog steeds rum wordt geproduceerd.


Verder hebben we veel gezwommen en gesnorkeld in de prachtig blauwe zee. Het hoogtepunt was zwemmen en snorkelen tussen de Hawksbill Turtles (zeeschildpadden). Echt een geweldige ervaring!


Barbados is een geweldig mooi, relaxed en luxe vakantie-eiland!

Zondag 16 oktober zijn we uit Barbados vertrokken om via Londen terug te vliegen naar Amsterdam. Helaas bleek er na het opstijgen een technisch probleem aan het vliegtuig te zijn, waardoor we een tussenlanding moesten maken op de Azoren. Daar moesten we zo’n 4 uur wachten op het volgende toestel, waarna we onze reis konden vervolgens. Uiteindelijk zijn we met ruim 7 uur vertraging op maandag 17 oktober weer aangekomen in Amsterdam. Heerlijk om weer terug te zijn!

Caribische vakantie II: Tobago

Het tweede eiland dat we hoppen is Tobago. Hoewel Trinidad en Tobago samen één land vormen, zijn het twee heel verschillende eilanden. Tobago is een stuk kleiner, en veel meer gericht op toerisme vanwege de vele prachtige baaien en stranden en de schitterende onderwaterwereld.


Na een extreem woelige overtocht met de ferry kwamen we half misselijk aan bij ons hotel Kariwak op Crown Point. Dit is het gedeelte van het eiland waar de mooiste stranden zich bevinden, zoals Pigeon Point en Store Bay.
De eerste dag zijn we gaan zwemmen en snorkelen op Pigeon Point. Vlak aan het strand kun je hier al schitterend koraal en vele prachtige tropische vissen en andere zeedieren zoals kreeften zien. Pepijn moest nog steeds erg wennen aan de zee en het strand, maar na een tijdje zat hij wel een beetje te spelen in het zand. Uiteindelijk vond hij het zwembad bij het hotel toch vele malen leuker!
De volgende dag hebben we het hele eiland per auto verkend. Het eiland is hemelsbreed maar 42 km lang, maar door de steile en bochtige wegen heb je toch wel een dag nodig om het eiland rond te rijden. Onderweg kwamen we langs mooie dorpjes, baaien, steile kliffen en zelfs een stuk tropisch regenwoud. Ook hebben we veel pelikanen gezien, heel leuk.


De dag daarna zijn we met een glazen bodem boot naar het meest bekende koraal gebied van Tobago gevaren: Buccoo Reef (dé toeristische attractie, dus volgepropte boten!). We gingen naar Coral Garden, waar we konden snorkelen en naar de Nylon Pool, waar je 10 jaar jonger wordt als je erin zwemt.


De laatste dag hebben we een trip gemaakt naar Little Tobago, een klein eilandje naast Tobago, waar vele (zee)vogels te zien zijn. We liepen door het regenwoud, waar ook opvallend veel cactussen groeien. Onderweg prachtige uitzichten op de Atlantische Oceaan. Na afloop konden we wederom snorkelen bij het grootste “brain coral” ter wereld met op de achtergrond het huis van auteur Ian Flemming.

De volgende dag gingen we vroeg met de ferry terug naar Trinidad (dit keer een heerlijk rustige overtocht), en hebben we de dag gespendeerd in Port-of-Spain. ’s Middags vertrokken we in een mini-vliegtuig naar onze volgende bestemming…..

Caribische vakantie I: Trinidad

Afgelopen zondag zijn we in het holst van de nacht in Paramaribo vertrokken voor onze reis naar Trinidad. Onze vlucht was om 6:15u, we moesten om 3:15u op Zanderij zijn, dus om 2:30u vertrekken van de Andirastraat. Vaarwel Paramaribo!

Trinidad lijkt op het eerste gezicht redelijk ontwikkeld, maar ziet er bij nader inzien nog brakker uit dan Suriname, zoals de meeste huizen en auto’s. Veel mensen hangen de hele dag een beetje laveloos (dronken, stoned, relaxed?) voor zich uit te gapen. En je ziet opvallend veel rastafari’s. Wel heeft Trinidad een mooie kust, veelal berg-/rotsachtig met prachtige baaien met strandjes omgeven door palmbomen. Ver van de bewoonde wereld (de grote steden) vonden wij in het dorpje Grande Riviere in het noordoosten van Trinidad een schitterend hotel Acajou, een oase van rust midden in de natuur. Het vissersdorpje ligt aan alweer zo’n prachtige baai met een schitterend strand, waar van maart t/m augustus de grote zeeschildpadden (lederschildpadden) hun eieren leggen. Werkelijk een schitterende plek om een paar dagen te vertoeven.

Lekker naar het strand en zwemmen in de zee! Pepijn vond het helemaal niets: zand tussen zijn tenen en aan zijn handen (bah!) en dan nog zwemmen in dat zoute water (bah) met golven die over je heen slaan (tja, de zee was inderdaad best wild daar). Hij zal wel even moeten wennen, dus op Tobago nog maar eens proberen.....

Danpaati

Ons laatste tripje in Suriname was een lang weekend naar Danpaati River Lodge in Boven-Suriname. Danpaati is een eco-resort op een eilandje in de Suriname rivier, maar het ademt de sfeer van een Marron dorp. Danpaati is eigendom van 12 omliggende Saramaccaanse dorpen, en wordt voor een groot deel gerund door de dorpsbewoners (Marrons, ofwel nakomelingen van gevluchte slaven). De opbrengsten komen ten goede aan diverse zorgprojecten in de dorpen, zoals ouderenzorg en kinderopvang.

Voor het eerst gingen we met een klein vliegtuigje. We vlogen vanaf vliegveld Zorg&Hoop in Paramaribo naar Botopasi in Boven-Suriname. Vanaf daar is het nog 15 minuten varen naar Danpaati. De vlucht zelf is al een hele belevenis. Pepijn vond het zo spannend dat hij amper durfde te bewegen, en op een gegeven moment viel hij in slaap. Het uitzicht van boven is prachtig, op de jungle, het stuwmeer, de rivieren en de bergen. Ook kun je goed zien dat het bos inmiddels op veel plaatsen heeft moeten wijken voor de goudwinning. Op de terugweg hadden we zo’n klein vliegtuigje dat Paul zelfs in de cockpit naast de piloot moest zitten. Daarachter waren precies twee stoelen: één voor Linda en Pepijn en één voor een vrouw met twee kleine kinderen.

Op Danpaati zelf was het prachtig en relaxed. We hadden een afgelegen cabin met uitzicht op de rivier met rotsen en stroomversnellingen. Er is een strandje waar je lekker kunt zwemmen. En verder kun je lekker genieten van al het heerlijke eten en drinken. Uiteraard kun je ook uitstapjes maken vanaf Danpaati.

We hebben het Marron Museum in Pikin Slee (één van de 12 dorpjes) bezocht. Dit museum is opgezet door de lokale Marron bevolking, om hun cultuur, tradities en kunst te tonen en te behouden. Het is een interessant museum in een bijzonder mooi gebouw.

Ook zijn we gaan zwemmen in de Bihati soela, een stroomversnelling in de Suriname rivier. Een leuke en relaxte ervaring, je eigen bubbelbad in de rivier. Lekker samen met z’n drieën verse pompelmoes eten in de rivier. Pepijn vond het allemaal prachtig.
Daarna nog een traditionele massage en het feest was compleet.

Voor de foto's:
https://picasaweb.google.com/PMAvanHaaren/Danpaati?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMbIv8mg3OOH-QE&feat=directlink

Bigi Bergi: the end

Afgelopen weekend was het weer zover: de Bigi Bergi Wielertour, de grootste internationale wielerwedstrijd in Suriname. Vorig jaar was het mijn eerste wielerwedstrijd in Suriname, dit jaar zou het mijn laatste worden. Net als vorig jaar bestaat de tour uit 4 etappes in 2 dagen: 1e etappe 75km (Paranam-Brownsweg), 2e etappe 105km (Brownsweg-Paranam), 3e etappe 10km tijdrit (Paramaribo), 4e etappe 90km (Paramaribo). Vorig jaar reed ik alleen de laatste etappe, dit jaar zou ik samen met mijn teamgenoten Dimitri, Etienne en Lesley van Team De Triatleet alle 4 etappes rijden. Het vooruitzicht was dat het een zwaar weekend zou worden, maar wel een indrukwekkende ervaring. Helaas liep het voor mij allemaal anders dan gepland………

De wedstijd was dit jaar een stuk grootser dan vorig jaar, met deelnemers uit Aruba, Curacao, Guyana, Frans-Guyana, Nederland, Frankrijk en -uiteraard- Suriname. In totaal gingen er zaterdagochtend ruim 70 wielrenners van start in Paranam voor de eerste etappe van 75 km naar Brownsweg. Een indrukwekkend gezicht, echt een heel grote wedstrijd voor Suriname en heel anders voor ons wielrenners om eens in zo’n groot peloton te rijden dan de gebruikelijke 15-20 mensen. Op twee slechte stukken na (onverhard, dus veel lekke banden) was de weg goed, maar best pittig. Er zijn ontzettend veel bergjes / heuvels (vandaar de naam Bigi Bergi = Grote Berg), wat het met een gemiddelde snelheid van ruim boven de 40 km/u behoorlijk zwaar maakte. Gelukkig kon ik goed in het peloton blijven.

Ongeveer twee kilometer voor de finish gebeurde het echter: ik reed aan de linkerkant van de weg, de jongen naast me kwam opzij en raakte mijn stuur, waardoor ik van de steile wegkant afraakte in de berm terecht kwam en onmiddellijk hard ten val kwam op de weg en de bauxiet berm. Het ging zo snel dat ik niet meer precies weet wat er allemaal gebeurde. Mijn fiets was flink beschadigd, ik had zelf veel schaafwonden en een kapotte knie en elleboog.
Gelukkig was de EHBO snel ter plaatse om mij te verzorgen. Mijn wonden werden schoongemaakt en verbonden. Mijn linker elleboog was zo dik, dat men bang was dat er iets gebroken was. Ik moest meteen terug naar de stad (Paramaribo) naar de spoedeisende hulp van het academisch ziekenhuis voor controle en röntgenfoto’s. Gelukkig bleek er niets gebroken te zijn. Inmiddels was de elleboog en de knie wel enorm dik en pijnlijk en heb ik ze veel gekoeld tegen de zwellingen. Gelukkig gaat het inmiddels alweer eens stuk beter, en de wonden helen ook goed.
Jammer genoeg zat de wedstrijd er voor mij natuurlijk wel op. Erg jammer dat het zo moest eindigen in mijn laatste wedstrijd in Suriname. Maar ja, ook daarmee kom je in de krant en op televisie……….

Kunstdistrict Marowijne

Het stond al een tijd op mijn (Linda’s) verlanglijstje en twee weken geleden is het er eindelijk van gekomen: een 2-daagse trip naar de Cottica rivier. Voor mijn werk mocht ik mee onder voorwaarde dat ik er een artikel over zou schrijven voor de krant. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Natuurlijk!
De trip naar de Cottica rivier draait om kunst en de Aucaanse cultuur. Kunstenaar Ken Doorson nam mij en nog vier geïnteresseerden mee naar zijn geboortegrond.


Na een lange autorit gaan we eerst met een korjaal varen over de diepste rivier van Suriname: de Cottica rivier. Het water is vaak spiegelglad en leek soms wel zwart. Het levert prachtige spiegelingen op. Aan de rivier liggen verschillende Aucaanse dorpen. De mensen die daar wonen stammen af van de slaven die vroeger zijn weggelopen van de plantages in Commewijne. We bezoeken als eerste Pikin Santi, een uitgestrekt dorp gebouwd op savannezand. Aan de oever worden we welkom geheten door de basja. Na de lunch (cassave met zoute vis, bereid door één van de vrouwen van het dorp) wandelen we door het dorp. Het oogt op veel plaatsen verlaten. Alle vrouwen zitten centraal bij elkaar en de kinderen rennen rond. De wandeling eindigt bij de oever van de rivier waar we een verfrissende duik nemen in het donkere water.


Vervolgens varen we naar het Rooms-katholieke dorp Tamarin. Hier staat nog een mooi maar vervallen internaat uit de jaren 20. We ontmoeten de bewoners, die ons zeer hartelijk ontvangen. De dorpsoudste vertelt veel verhalen en vindt het jammer dat we weer weggaan. We gaan weer verder naar Moengo. Als we daar eind van de middag aankomen zien we jongens en meisjes verspringen en speerwerpen. Op de achtergrond horen we een brassband. Ken vertelt dat dit de brassband van Tembe Art Studio is (lees meer over deze kunstschool voor de jeugd op de website van TAS, het is een mooi initiatief.). De jongens en meisjes zijn druk aan het repeteren. Het plezier straalt er vanaf. Iets verderop is kunstenaar Ravi Rajcoomar de laatste hand aan het leggen aan een kunstwerk: een verzameling van torenhoge vlaggen.


De volgende dag bezoeken we het Moiwana monument, dat kunstenaar Marcel Pinas heeft gemaakt ter nagedachtenis van de slachting in het dorp Moiwana tijdens de binnenlandse oorlog in de jaren 80. Indrukwekkend, zeker als je ook nog de littekens op de weg ziet toen deze opengereten was om te voorkomen dat tankwagens erdoor konden.
Vervolgens gaan we naar het atelier van houtsnijwerk kunstenaar Oscar Adogo. Hij maakt prachtige sculpturen van hout die hij in de natuur vindt. Bij hem volgen we een workshop sieraden maken. Ruim twee uur zitten we te werken met stukken kokosnoot, verschillende soorten zaden, hout en kralen.


’s Middags rijden we langs de installaties die staan in het Marowijne Art Park in Moengo: een reusachtige Mickey Mouse van Wouter Klein Velderman, vijf billboards van Sheena Rose, een metalen boom van Jakup Ferri en de dag daarvoor nog langs een installatie van aluminium van Charl Landvreugd. Als laatste stoppen we bij de installatie ‘Faaka Tiki’ van Marcel Pinas, een veld vol dunne beschilderde boomstammen. We mogen hier ter afsluiting van de trip onze eigen Faaka Tiki maken. Wat een geweldige trip was dit!