Donderdag 25 november 2010 was een grote nationale feestdag in Suriname: Onafhankelijkheidsdag, ofwel Srefidensi Dey. Dit jaar was het extra belangrijk vanwege 35 jaar Srefidensi, en het werd dus extra groots gevierd.
’s Ochtends om 6.00u werden we gewekt door kanonschoten vanaf Fort Nieuw Amsterdam. Rond 9.00u gingen we richting het Centrum, om alle festiviteiten op en rond het Onafhankelijkheidsplein bij te wonen. Het was al een enorme drukte, een groot deel van het centrum was afgezet voor verkeer en we moesten op enige afstand parkeren om vervolgens richting het plein te lopen. Wederom maken de Surinamers er veel werk van en dossen zich helemaal uit voor deze feestdag, vaak in allerlei traditionele gewaden. Echt heel mooi om al die mensen zo te zien.
Om 10.00u begon de parade en het defilé. Een enorme optocht van alle legeronderdelen, politie, marine en zelfs enkele leger- en marine-afvaardigingen uit het buitenland (USA, China, etc). Het oogt wat militaristisch, maar het was toch wel indrukwekkend om te zien. Na de parade kwamen enkele politici en andere hoogwaardigheidsbekleders langs, waaronder president Désiré Delano Bouterse. Best gek om hem zo op ongeveer 1-2 meter afstand te zien passeren, maar het is wel opvallend hoe populair en geliefd hij is bij veel Surinamers. Na de parade werden alle troepen gepresenteerd op het plein, en geïnspecteerd door de president.
Na het defilé vond een enorm spectaculaire vliegshow plaats boven het plein en de Suriname rivier. De sportvliegtuigen vlogen soms in formatie, maar maakten ook spectculaire stunts, waarbij ze af en toe rakelings langs elkaar vlogen of vlak boven het publiek scheerden. Kippevel! We hebben het heel goed kunnen bekijken vanaf Fort Zeelandia. Rondom Fort Zeelandia was ook een markt met allerlei prullaria, lokale produkten, en uiteraard veel eten en drinken, waarbij we onze eerste Surinaamse vleesworst hebben geprobeerd. Jummie!
Daarna werd een parachute-show opgevoerd, al even spectaculair. De parachutisten kwamen vlak over de gebouwen en het publiek heen, en landen één voor één midden op het plein. Dit alles onder luid gejuich, terwijl het Surinaamse volkslied ten gehore werd gebracht. Natuurlijk had de laatste parachutist een enorme Surinaamse vlag bij zich. Het is indrukwekkend om te zien hoe trots de Surinamers op hun 35-jarige land zijn.
’s Avonds was het nog steeds groot feest in de hele stad en iedereen ging door tot bam (behalve wij, want we moesten vrijdag weer gewoon werken….)
Voor een uitgebreide foto-reportage van Srefidensi Dey:
http://picasaweb.google.com/PMAvanHaaren/SrefidensiDey?authkey=Gv1sRgCJSQ-qrz0avDbA&feat=directlink
maandag 29 november 2010
woensdag 24 november 2010
Sportief weekend in Paramaribo
7e Telesur Srefidensi Marathon Suriname
Afgelopen zaterdag 20 november was de marathon van Suriname. Een enorme happening op en rond het Onafhankelijkheidsplein met muziekoptredens, drumbands, de kapel van het leger, en veel eet- en dranktentjes. Het was uitstekend georganiseerd door het leger, en dat allemaal voor zo'n 25 lopers op de hele marathon en ruim 100 op de halve.
Men kon deelnemen aan de marathon, halve marathon, ekiden (marathon estafette) of halve marathon estafette. Ik heb heb de halve marathon gelopen, dat leek me al meer dan genoeg. Sowieso zag ik er best wel tegenop met de warmte hier, en ik had niet heel veel getraind de afgelopen periode.
Om 17.30 u was de start op het Onafhankelijkheidsplein. Gelukkig had het die middag flink geregend, dus het was behoorlijk afgekoeld tot ongeveer 28 graden. Het lopen ging eigenlijk boven verwachting goed. Ik heb geprobeerd zo relaxed en constant mogelijk te lopen. Ik ben veel in de buurt gebleven van de snelste dame op de hele marathon, Carolien Marlet, want ik dacht, dan kom ik misschien nog op TV en in de krant ook, haha. Het viel dus best mee, al was het parcours een beetje saai en was er helaas niet erg veel publiek.
Ik ben uiteindelijk gefinished in een tijd van 1:33:15, lang niet slecht voor mijn eerste halve marathon in de tropen!
SWU 35 jaar Srefidensi Wielren Activiteit
De dag erna, op zondag 21 november, werd door de Surinaame Wielren Unie (SWU) in het kader van 35 jaar Srefidensi (Onafhankelijkheid) een wielren wedstrijd georganiseerd. Het was een vrij korte wedstrijd over ongeveer 36 km, 10 keer een stuk van 1,8 km op en neer op de ringweg met scherpe keerpunten rond een pilon. Vrij lastig dus steeds vanuit bijna stilstand weer aanzetten en versnellen. Uiteraard deden wij mee met ons kersverse wielerteam De Triatleet. Alle ploegentactiek ten spijt ging het meteen hard tegen hard, veel demareren en dichtrijden, leuk maar wel zwaar. Mijn ploegmaten Giel, Dimitri en Etienne hebben veel kopwerk gedaan. Uiteindelijk was er een ontsnapping van mijn ploegmaat Teun en een andere renner Ruiz. Ik kon de jump maken vanuit het peloton, dus hadden we een kopgroep van 3. De anderen in het peloton lieten het tempo zakken en dus werd onze voorsprong groter. Dit wisten we vol te houden tot de finish. Uiteindelijk werd het een sprint om de zege, die door Ruiz werd gewonnen, vlak voor Teun. Ik ben derde geworden en was zeer tevreden met deze prestatie. Zelfs nog wat prijzengeld en uiteraard een kitscherige beker gewonnen.
's Avonds natuurlijk weer naar “Start & Finish” gekeken op TV (het lokale sportprogramma). En inderdaad was ik regelmatig in beeld, zowel bij de marathon (vanwege Carolien Marlet uiteraard) als ook bij de wielerwedstrijd. Echt heel grappig allemaal! En nu heb ik toch wel spierpijn.........
Het podium bij de senioren A.
Team De Triatleet, vnlr Dimitri, Giel, Paul, Etienne en Teun.
Afgelopen zaterdag 20 november was de marathon van Suriname. Een enorme happening op en rond het Onafhankelijkheidsplein met muziekoptredens, drumbands, de kapel van het leger, en veel eet- en dranktentjes. Het was uitstekend georganiseerd door het leger, en dat allemaal voor zo'n 25 lopers op de hele marathon en ruim 100 op de halve.
Men kon deelnemen aan de marathon, halve marathon, ekiden (marathon estafette) of halve marathon estafette. Ik heb heb de halve marathon gelopen, dat leek me al meer dan genoeg. Sowieso zag ik er best wel tegenop met de warmte hier, en ik had niet heel veel getraind de afgelopen periode.
Om 17.30 u was de start op het Onafhankelijkheidsplein. Gelukkig had het die middag flink geregend, dus het was behoorlijk afgekoeld tot ongeveer 28 graden. Het lopen ging eigenlijk boven verwachting goed. Ik heb geprobeerd zo relaxed en constant mogelijk te lopen. Ik ben veel in de buurt gebleven van de snelste dame op de hele marathon, Carolien Marlet, want ik dacht, dan kom ik misschien nog op TV en in de krant ook, haha. Het viel dus best mee, al was het parcours een beetje saai en was er helaas niet erg veel publiek.
Ik ben uiteindelijk gefinished in een tijd van 1:33:15, lang niet slecht voor mijn eerste halve marathon in de tropen!
SWU 35 jaar Srefidensi Wielren Activiteit
De dag erna, op zondag 21 november, werd door de Surinaame Wielren Unie (SWU) in het kader van 35 jaar Srefidensi (Onafhankelijkheid) een wielren wedstrijd georganiseerd. Het was een vrij korte wedstrijd over ongeveer 36 km, 10 keer een stuk van 1,8 km op en neer op de ringweg met scherpe keerpunten rond een pilon. Vrij lastig dus steeds vanuit bijna stilstand weer aanzetten en versnellen. Uiteraard deden wij mee met ons kersverse wielerteam De Triatleet. Alle ploegentactiek ten spijt ging het meteen hard tegen hard, veel demareren en dichtrijden, leuk maar wel zwaar. Mijn ploegmaten Giel, Dimitri en Etienne hebben veel kopwerk gedaan. Uiteindelijk was er een ontsnapping van mijn ploegmaat Teun en een andere renner Ruiz. Ik kon de jump maken vanuit het peloton, dus hadden we een kopgroep van 3. De anderen in het peloton lieten het tempo zakken en dus werd onze voorsprong groter. Dit wisten we vol te houden tot de finish. Uiteindelijk werd het een sprint om de zege, die door Ruiz werd gewonnen, vlak voor Teun. Ik ben derde geworden en was zeer tevreden met deze prestatie. Zelfs nog wat prijzengeld en uiteraard een kitscherige beker gewonnen.
's Avonds natuurlijk weer naar “Start & Finish” gekeken op TV (het lokale sportprogramma). En inderdaad was ik regelmatig in beeld, zowel bij de marathon (vanwege Carolien Marlet uiteraard) als ook bij de wielerwedstrijd. Echt heel grappig allemaal! En nu heb ik toch wel spierpijn.........
Het podium bij de senioren A.
Team De Triatleet, vnlr Dimitri, Giel, Paul, Etienne en Teun.
dinsdag 9 november 2010
De Bobbies
Surinamers vinden Nederlanders vaak nogal direct en soms zelfs onbeleefd. De afgelopen maanden hebben we ontdekt dat de Surinamers er ook wat van kunnen.
Als we met Pepijn aan het winkelen zijn, wil het winkelpersoneel hem graag uitvoerig bekijken. Soms, zoals bij de autodealer, willen ze hem vasthouden en dan valt het niet mee hem weer terug te krijgen. We beschouwen dat maar als een compliment. Meestal krijg je dan de vraag: ‘Geeft u Bobbies?’ De eerste keer dat we die vraag kregen was van een bijdehand driejarig meisje. We begrepen er niet veel van. Totdat gewezen werd naar mijn borsten. O, of Pepijn borstvoeding krijgt… Blijkbaar vinden ze dat zeer belangrijk om te weten. In Nederland zouden we zoiets alleen vragen als we iemand goed kennen.
Als we met Pepijn aan het winkelen zijn, wil het winkelpersoneel hem graag uitvoerig bekijken. Soms, zoals bij de autodealer, willen ze hem vasthouden en dan valt het niet mee hem weer terug te krijgen. We beschouwen dat maar als een compliment. Meestal krijg je dan de vraag: ‘Geeft u Bobbies?’ De eerste keer dat we die vraag kregen was van een bijdehand driejarig meisje. We begrepen er niet veel van. Totdat gewezen werd naar mijn borsten. O, of Pepijn borstvoeding krijgt… Blijkbaar vinden ze dat zeer belangrijk om te weten. In Nederland zouden we zoiets alleen vragen als we iemand goed kennen.
Abonneren op:
Posts (Atom)