Donderdag 25 november 2010 was een grote nationale feestdag in Suriname: Onafhankelijkheidsdag, ofwel Srefidensi Dey. Dit jaar was het extra belangrijk vanwege 35 jaar Srefidensi, en het werd dus extra groots gevierd.
’s Ochtends om 6.00u werden we gewekt door kanonschoten vanaf Fort Nieuw Amsterdam. Rond 9.00u gingen we richting het Centrum, om alle festiviteiten op en rond het Onafhankelijkheidsplein bij te wonen. Het was al een enorme drukte, een groot deel van het centrum was afgezet voor verkeer en we moesten op enige afstand parkeren om vervolgens richting het plein te lopen. Wederom maken de Surinamers er veel werk van en dossen zich helemaal uit voor deze feestdag, vaak in allerlei traditionele gewaden. Echt heel mooi om al die mensen zo te zien.
Om 10.00u begon de parade en het defilé. Een enorme optocht van alle legeronderdelen, politie, marine en zelfs enkele leger- en marine-afvaardigingen uit het buitenland (USA, China, etc). Het oogt wat militaristisch, maar het was toch wel indrukwekkend om te zien. Na de parade kwamen enkele politici en andere hoogwaardigheidsbekleders langs, waaronder president Désiré Delano Bouterse. Best gek om hem zo op ongeveer 1-2 meter afstand te zien passeren, maar het is wel opvallend hoe populair en geliefd hij is bij veel Surinamers. Na de parade werden alle troepen gepresenteerd op het plein, en geïnspecteerd door de president.
Na het defilé vond een enorm spectaculaire vliegshow plaats boven het plein en de Suriname rivier. De sportvliegtuigen vlogen soms in formatie, maar maakten ook spectculaire stunts, waarbij ze af en toe rakelings langs elkaar vlogen of vlak boven het publiek scheerden. Kippevel! We hebben het heel goed kunnen bekijken vanaf Fort Zeelandia. Rondom Fort Zeelandia was ook een markt met allerlei prullaria, lokale produkten, en uiteraard veel eten en drinken, waarbij we onze eerste Surinaamse vleesworst hebben geprobeerd. Jummie!
Daarna werd een parachute-show opgevoerd, al even spectaculair. De parachutisten kwamen vlak over de gebouwen en het publiek heen, en landen één voor één midden op het plein. Dit alles onder luid gejuich, terwijl het Surinaamse volkslied ten gehore werd gebracht. Natuurlijk had de laatste parachutist een enorme Surinaamse vlag bij zich. Het is indrukwekkend om te zien hoe trots de Surinamers op hun 35-jarige land zijn.
’s Avonds was het nog steeds groot feest in de hele stad en iedereen ging door tot bam (behalve wij, want we moesten vrijdag weer gewoon werken….)
Voor een uitgebreide foto-reportage van Srefidensi Dey:
http://picasaweb.google.com/PMAvanHaaren/SrefidensiDey?authkey=Gv1sRgCJSQ-qrz0avDbA&feat=directlink
Mooie foto's, Bouterse lacht zelfs naar jullie.
BeantwoordenVerwijderen